Lambda C-Print
30 x 43 cm
70 x 100 cm
[EN]
‘Birth of Venus’ is a portrait series of young girls, inspired by the famous Venus painting by Botticelli. The work reflects on the place of femininity in our modern-day society.
Sandro Botticelli made his ‘Birth of Venus’ painting around the year 1485. The painting depicts the moment Venus (or Aphrodite), the Goddess of Love, arrives on Cyprus standing in a shell. Greek poet Hesiodus described this mythological event around 188-202 in ‘The Birth of the Gods’: “..and came forth an awful and lovely goddess, and grass grew up about her beneath her shapely feet.”
In mythology Venus possessed the power of Love. She was born in pure innocence out of sea foam and possessed an irresistible beauty. When Venus first arrived on earth she had no idea what was to come. But with her power of love, that could cause even the wisest of men to stray from their paths, came great responsibility. Her powers were also described as a necessary counter force to the male energy. Through love Venus could keep a balance between the male and female forces in the world. Not an easy task. Within mythological tales Venus has both been the cure and the cause of conflict.
The ‘Birth of Venus’ series shows us young girls standing in a sandpit in the middle of a backyard. Traditionally Venus was depicted as a mature woman, but in this series young girls take her place. They’re not playing but seem frozen in a moment of reflection. The two halves of the sandpit-shells are blue and pink, as a reference to the balance between the male and female essence. Within mythological telling’s plants grew wherever Venus went. But the backyards in the pictures seem unnatural: the grass and the hedge are made of plastic. This references their modern-day upbringing, where they find themselves surrounded by artificial products and surroundings.
Venus is still seen as the ultimate symbol of femininity. So the female figure can be interpreted both as a symbol for love and the keeper of balance. How does this relate to our modern-day society? Is there a distinct difference between male and female essence? And if there is, how are these two balanced? What does it mean to grow up as a woman in today’s world, and what role is reserved for femininity in these young girls’ future?
[NL]
‘Birth of Venus’ is een reeks portretten van jonge meisjes, geïnspireerd op het gelijknamige wereldberoemde schilderij van Botticelli. De serie reflecteert op de plaats die het vrouwelijke inneemt in onze hedendaagse wereld.
Sandro Botticelli maakte zijn ‘Geboorte van Venus’ rond 1485. In het schilderij zien we de liefdesgodin Venus (ook wel Aphrodite) in een schelp aanmeren op het eiland Cyprus. De Griekse dichter Hesiodus beschreef rond 188-202 deze mythologische gebeurtenis in ‘De Geboorte van de Goden’: “..daar kwam de mooie, eerbiedige godin uit de zee en onder haar voeten schoot overal gras op.”
In de mythologie bezat Venus als godin de kracht van het liefdesverlangen. Zij was in pure onschuld uit zeeschuim geboren en bezat een onweerstaanbare schoonheid. Op het moment dat Venus aanmeerde uit de zee en ontvangen werd op de aarde had zij nog geen idee wat er boven haar hoofd hing. Maar met haar liefdeskrachten, die zelfs de verstandigste mensen van hun rechte pad kon doen afdwalen, kwam een grote verantwoordelijkheid. Haar kracht van de liefde werd ook wel beschreven als een noodzakelijke tegenhanger voor de mannelijke energie. Via de liefde hield Venus een balans tussen de mannelijke en vrouwelijke drijfveren in de wereld. Dit was geen eenvoudige taak. In de mythologische verhalen heeft Venus dan ook zowel conflicten gesust als ze veroorzaakt.
De ‘Birth of Venus’ serie toont meisjes in een zandbak in de omgeving van een achtertuin. Traditiegetrouw werd Venus afgebeeld als volwassen vrouw, maar in deze fotoserie hebben jonge meisjes haar plaats ingenomen. Ze zijn niet aan het spelen maar vastgelegd in een moment van verstilling en reflectie. De twee delen van de zandbak-schelp zijn roze en blauw als symbool voor de balans tussen het mannelijke en het vrouwelijke. In de mythologie groeiden er overal waar Venus kwam planten, maar de achtertuin waarin de meisjes staan voelt onnatuurlijk: de ondergrond is kunstgras en de heg is van plastic.
Venus wordt gezien als het ultieme symbool voor de vrouwelijkheid. Het vrouwfiguur staat dus in zeker zin symbool voor de liefde als balanshouder. Hoe zien we dat terug in onze hedendaagse wereld? Is er nog steeds sprake van een essentieel verschil tussen mannelijke en vrouwelijke drijfveren? Hoe is het om op te groeien als vrouw in onze maatschappij en welke rol is er voor vrouwelijkheid weggelegd?